|
تجربه حضور بیش از بیست سال در دانشگاه های شریف و تهران و نیز تعامل با بیش از ٣٠٠٠ دانشجو در سطوح مختلف و باپراکندگی جغرافیایی به وسعت ایران، همواره این پرسش را در ذهن من تداعی می کرد که چرا تنها افراد کمی می توانند کارآفرین موفقی شوند و با شایستگی ها و توانایی های خود اثرات ماندگاری را از خود بر جای بگذارند.
چرا افراد اندکی، با استفاده از این شایستگی ها توانسته اند تاثیرات عمیقی را در سطح ملی یا بین المللی، در ابعاد اقتصادی، اجتماعی و مذهبی از خود برجای بگذارند و میلیون ها نفر را از فکر و اندیشه ی عالی خود بهره مند سازند و چرا متاسفانه، افراد بسیاری از این شایستگی ها و توانایی های خود بهره نبرده اند؟ چرا بسیاری از دانشجویان، با وجود بهره از هوش سرشار خدادادی در ساده‌ترین مهارت های کاری و اجتماعی از ضعف های مشهودی رنج می برند و نمی توانند نقش موثری را در جامعه ایفا کنند و چرا بسیاری از افرادی که حتی یک روز حضور در دانشگاه را حس نکرده اند، از عملکرد و راندمان بسیار خوبی بهره می برند؟
به راستی تفاوت در چیست؟ علت بروز این اختلافات را در کجا باید جست وجو کرد؟ بر پایه مطالعات شخصی و تعامل با ده ها کارآفرین موفق در سطوح ملی و بین المللی، این باور در من ایجاد و تقویت کرد که ریشه همه این تفاوت ها در تربیت دوران کودکی و نوجوانی است. در طول انجام مطالعات آزمایشی و میدانی طرح، از نزدیک شاهد رفتار ناآگاهانه و اشتباه پدران و مادرانی بودم که به زعم خود از هیچ تلاشی برای بهبود آینده فرزند خود دریغ نمی کردند اما این رفتار ناآگاهانه سبب بروز مشکلات برای فرزندانشان می شد .
با توجه به همه ی این موارد به این اعتقاد رسیده ایم که اگر بتوانیم در حوزه های مختلف زندگی، استاندارد های مناسبی را برای تربیت کودکان و نوجوانانمان به کار بگیریم، شاهد بزرگ سالی درخشانی از آن ها خواهیم بود. اگرچه نقش محیط جامعه و تعاملات آن را نادیده نمی گیرم و باور به اثرگذاری آن در شایستگی ها و توانایی های انسان ها داریم، اما نمی توانیم نقش بسیار محکم تر تربیت خانواده در دوران کودکی و نوجوانی را نادیده بگیریم. نقشی که باور های فرهنگی و مذهبی نیز بر آن تاکید فراوان دارند و از این رو است که نقش مادر، نه به عنوان خالق فرزند بعد از خالق یکتا، که به عنوان تربیت کننده فرزند، مورد ستایش پیامبران و بزرگان دین قرار می گیرد و تا آن جا پیش می رود که بهشت را زیر پای مادران می دانند .
اگر رویکرد قابل آموزش بودن ویژگی ها و توانایی های فردی را بپذیریم، باید بپرسیم که وجود چه ویژگی ها و توانایی هایی سبب بروز رفتار های کارآفرینانه مورد انتظار در بزرگسالی می شود؟ چگونه می توان وجود این ویژگی ها را در کودکان و نوجوانان مورد سنجش قرار داد؟ مهم تر این که چگونه می توان آن را توسعه داد؟ این دغدغه ای بود که در طول سالیان بعد از فراغت از تحصیل، همواره ذهن من را به خود مشغول کرده بود و به نوبه خود سعی می کردم تا در دوران تدریس خود، برای بهبود این شایستگی ها و توانایی ها در دانشجویان خود تلاش کنم .
این دغدغه در ظهرآخرین پنج شنبه آذر ماه سال ١٣٩٠ ، در یک میهمانی ناهار، هنگامی که پدری از دغدغه هایش نسبت به آینده فرزند خود برای من صحبت می کرد، جرقه ساز ایده ای شد که آن را طرح کشف، ارزیابی و آماده سازی شایستگی های فردی در حوزه کسب و کار و کارآفرینی و بعدها کارآفرینان شایسته فردا (کآشف) نامگذاری کردیم. دغدغه ای که تاکنون نزدیک به شش سال به صورت شبانه روزی بر روی آن مطالعه و پژوهش کردیم تا به این سوال ها جواب دهیم که در شرایط بومی و محیطی ایران، یک فرد در دوران کودکی و نوجوانی به چه ویژگی هایی برای کارآفرینی در بزرگ سالی نیاز دارد؟ چگونه می توان وجود این ویژگی ها و به تبع آن پتانسیل کارآفرینی را در کودکان و نوجوانان سنجید؟ چگونه می توان آن ها را توسعه داد؟
و اینک خوشحالیم که می توان نتیجه مطالعات وپژوهش های خود از زندگی بیش از 5٠ کارآفرین موفق ایرانی، همفکری و تعاملات اندیشمندانه با استادان صاحب نظر، مطالعه و بررسی ادبیات موضوع و تجربه سایر کشور ها در این زمینه را در قالب کتاب و خدمات دیگر به هموطنانمان ارائه کنیم و تلاش کنیم تا شاهد روزی باشیم که اثرگذاری این تلاش های بی ادعای همراهان این طرح ملی را شاهد باشیم.
در پایان نمی توانم سپاس و تشکر عمیق خود را از همکاری همراهان ارزشمند و بینظیر این طرح را به زبان نیاورم. از آقایان دکتر رضوی، محمدی الیاسی، صادقی فر و کیانی و خانم ها تصوری و حسین زاده که از نخستین روز های شروع طرح تا به امروز همراهان این طرح بودند و از هیچ تلاشی دریغ نکردند، آقایان دکتر سپهری، میرزابیگی، زالی و درمان که حمایت ها و کمک های بی‌شائبه آن ها هموارساز این مسیر سخت بود، خانم فرخی و آقای ملکی به همراه فرزندشان، که متاسفانه تنها مدتی کوتاه در این طرح در کنار ما بودند، خانم ها دکتر امیرآبادی، زند، روزی و و آقایان دکتر ارزیده، رضایی زاده، (قاسم) زعفریان که در کمیته علمی این طرح تلاش های بی شائبه ای داشتند، از آقایان دکتر جعفری مقدم، مبارکی، علیمیری، بابایی، رحیمی، قلم چی، حسین نژاد و پروفسور جی میترا که از مشورت های علمی آن ها برخوردار بوده ام و از خانم ها غفوریان، بهروزآذر، (معصومه) زعفریان، عسگری، فرهادی، منوچهری، ایزدی، صبور و بابایی و آقایان اسحاقی، شفایی، (امید)یوسفی، (مهدی و امیر)علیجانی، کوهپایه زاده، حسین زاده و الوندی که زحمت مدیریت و اجرای این طرح به دوش آن ها بوده، خانم ها دائمی، کوهی، (مهسا و عاطفه) اسحاقی، حسینی، یعقوبی، حسین زاده، شاهرخیان، آزادگان، فدایی، زهرا سادات موسوی، فلاح، یعقوب زاده، احمدی، نجف پور، شهبازی، و آقایان برزگر، مرحبا، قنبریان، فرهانیان، حسین زاده، زاهدنیا، فتاحیانی، حمیدی، رشیدارده، مدنی و سمایی که در فرآیند اجرای این طرح همکاری بی شائبه ای داشتند و موفقیت این طرح را مدیون تلاش های این عزیزان می دانم. همینطور از زحمات خانم ها و آقایان نجفیان، (عرفان، عاطفه و محمد) جلالی، سخاپور، نوری، زندی، نظری، وجگانی، حسین‌پناهی، (آرین و محمدعلی) عظیمی، نصیرزاده، ضیایی، چیت‌ساز، خسروی، فرامرزی، خرمشاهی، تبریزیان، داهیم، محمودیان، سزاوار، چاوشی، نجاتبخش، رستگارمقدم، احمدی، بهزادی، خارستانی، غریبی، جمشیدی، چوپانکاره، یعقوبزاده،کاظمی، فرجی، طالبیان، تقوی، مشایخ، (سارا و آزاده) نیک‌رفتار، رضی، هداوند که به عنوان پژوهشگر این طرح با ما همکاری داشتند باید تشکر داشته باشم. از کادر اجرایی طرح، خانم ها مرادی، طالبی، ذوالفقار، آزادگان، فدایی، سپاهی، سمیعی و آقای کریمی، همچنین از همکاران مستقر در دفتر کآشف آقای مهاجر، خانمها حیدری و قدیری نیز باید سپاس گزار باشم.
در ادامه بر خود واجب می دانم از دانش آموزان عزیز اریکه ممتاز کآشف، خانم ها نیروانا رحمانی، خاطره رحیمی راد، آلاله آزاد و آقایان مهدی منصوری، محمدرضا فتح اللهی، بهراد سلطانی مقدم، امیرحسین یوسفی، علی خوانساری، شهاب ابراهیمی، آرتا و آرتین پناهی، صدرا زالی و خانواده گرامی آن ها که از اولین روزهای برگزاری کلاس های کآشف تاکنون ما را همراهی کردند تشکر ویژه کنم.
از حمایت های ارزشمند آقایان بنی جمالی، علیخانی، مخلص الائمه، نجفی و مقیم بیک همچنین مشاوره ها و راهنمایی های ارزشمند دوستان بسیار خوبم، آقایان جعفری، پورسعیدی، نجم‌الدین، قاسمیان، نادری‌فر، برزین، حجازی، ملاباشی، اسماعیل‌پور، غلامی و اسحاقی برخوردار بوده ام که بی شک، این حمایت ها و راهنمایی ها، برای طرح بسیار گرانبها بود. از بیش از 5٠ کارآفرین موفق وملی از جمله خانم ها برادران، طریقت، هاشمی و ... و نیز آقایان بهروز فروتن، کارگرنژاد، رضایی‌عارف، تیموری، فنایی و تمامی دیگر عزیزانی که وقت گرانبهای خود را در اختیار این طرح قرار دادند و با بیان خاطرات دوران کودکی خود ما را در انجام این طرح یاری دادند سپاس گزاری بی نهایت خود را اعلام می دارم. از آقایان بزرگی، حسینخانی و پناهخواه و سایر همکاران عزیز در دانشکده کارآفرینی دانشگاه تهران برای همکاری صمیمانه شان سپاسگزارم و از مدیران، آموزگاران و دانش آموزان عزیز مدارسی که ما را در اجرای آزمایشی این طرح پذیرا بودند سپاسگزارم و امیدوارم که بتوانیم برای کشور عزیزمان مفید باشیم. همچنین جا دارد تا از زحمات بیش از 5٠٠ نفر از مربیان عزیز، همکاران امین و مدیران گرامی اریکه‌های کآشف در سرتاسر ایران زیبا تشکر کنم و سربلندیشان را از خداوند منان آرزو نمایم.
از مسُولین وزارت آموزش و پرورش به ویژه از جناب دکتر فانی، جناب مهندس زرافشان، جناب دکتر بطحایی، خانم مهندس گرد، جناب دکتر محبی، جناب مهندس آذرکیش، آقایان روستایی، رحیمی، الهویی، دهقان، شاهمرادی و سرکار خانم رییس زاده،کشگری و حشمتی که کمال همکاری را داشتند تشکر می کنم.
از اینکه می توانیم از ایده ها، دیدگاه ها و نظرات شما آگاه شویم، خرسندیم.
رضا زعفریان (دکتر کآشف)
ایران - 22 تیر ماه ١٣٩6
عضو هیات علمی دانشگاه تهران
و مدیر طرح
ویرایش اول: ۱۲ مهر ماه ۱۳۹۲
ویرایش دوم: ۲۲ تیر ماه ۱۳۹۶
|